Pag-aalaga ng Manok

Matagal tagal na rin nung huli nagkaroon ng retrato ang blog na ito. Marami kasi ang nangyari at kung ikukwento ko e baka hindi retrato ang maibahagi ko kundi isang nobela.
Kaya sisikapin ko muli buhayin ang munting espasyong pinagkukublian ko ng mga retrato para sa aking mga mambabasa... teka nasan nga ba kayo?

Nung huling uwi ko sa amin sa lugar na aking kinalakihan, sa lunsod ng Angeles sa Pampanga, napansin kong nabuhayan na naman ang likuran ng aming bahay. Meron ulit silang mga alagang hayop. Hindi aso o pusa ang tinutukoy ko kundi mga manok! At ang nakakatuwa pa nito ay may mga sisiw na ung alagang inahin. Nakaka-aliw silang pagmasdan at mapapangiti ka talaga pag nakita mo ung mga sisiw. Sabi ko sa pamangkin na alagaan nila itong mga manok ng mabuti dahil sa oras ng kagipitan, e malaki ang maitutulong nila gaya ng pagkain sa panahong wala ng pambili ng ulam.

Kaya ibinilin ko sa kanila na pagpapakain at alaga ang ibinibigay sa kanila, kundi bantayan din at ilayo sa masasamang elemento. Dati na rin kasi kaming nagaalaga ng manok at baboy nung bata pa ako, gaya nila ngayon.

Kaya ayon na lang sa mga naging karanasan ko, ang isa sa pumupuksa sa mga sisiw ay mapanirang daga, masibang mga pusa at magnanakaw na kapitbahay. Madaling ilayo sa sakuna ng unang dalawang nabanggit ko dahil kailangan lang ng matibay na kulungan at wag hahayaan ang mga manok na makawala dito. Pero dun sa huli medyo mahirap lalo na at madalas na sa dilim ito nangyayari.

Pero ganun pa man, ito ang mga retrato na kinuha mismo ng pamangkin kong si Tricia habang meron akong nireretratong iba.