Kasal... Kaibigan...

Sa darating na sabado, masusubukan ko na rin kung paano maging isang wedding photographer. Gaya ng lahat ng bagay na unang tinatahak, hindi pa ako sanay sa ganitong klase ng potograpiya. Mula ng nakahiligan ko ito, napagtanto kong napakalawak pala ang pwedeng maging kahulugan ng isang retratista.

Sa larangan ng medisina, meron espesyalista sa mata gaya ni Dr. Jose Rizal. Surgical, orthopedic, pediatric, eksperto sa sakit sa puso at maging ang psychologist ay doktor naman sa pagiisip. Tulad ng mga ito, natuklasan kong napakaraming pagpipilian kung ano ang magdidikta sa uri ng isang taong may tangan ng kamera.

Meron kumukuha ng retrato ng kagandahan ng kalikasan lalo na ang mga mahihilig maglakbay sa iba't ibang lugar. Meron din sa mga palakasan at isports. Sa mga peryodiko, natuturingan photojournalist ang isang lumilikha ng larawan na nagbabalita at nagbibigay impormasyon tungkol sa mga nangyayari sa paligid.

Napakamura pa ng aking isip pagdating sa pagkuha ng larawan at namamangha ako sa tuwing nakakakita ng iba't ibang uri ng retrato. Para akong embudo na sumasalo ng napakaraming ideya at nais isakatuparan sa pamamagitan ng aking kamera.

Magaganap sa darating na sabado ang isang napakahalagang araw ng dalawa kong kaibigan nakilala ko mahigit apat na taon na ang nakalipas. Pareho ko silang kasama sa trabaho at sa araw na iyon, pagiisahin na sila. Ipinasya kong maging isa sa kukuha ng piktyur ng maliligaya at masasayang eksena ng kanilang pagiisang-dibdib. Sa ganitong pagkakataon, nais kong ihandog ito sa kanila bilang kaibigan, at syempre magkaroon na rin ng totoong karanasan sa ganitong klasing larangan.