Larawan ng Kapaskuhan

Sariwa pa sa aking alala na ang nakalipas na ilang araw ay ilan lang sa pinakamasayang panahon para sa nakararaming Pilipino. Ang Pasko ay ang natatanging pagkakataon sa loob ng isang taon na nagtitipun-tipon ang mag-anak. Kagaya ko na naghahanap buhay malayo sa aking kinalakihan, sa panahong ito nararamdaman ko ang saya ng ganitong tradisyon natin.

Ako ay ganap ng mamamayan ng bansang ito at namulat na sa realidad ng buhay, ilang taon na. Empleyo ng isang korporasyon at parte ng lupon na nagbabayad ng buwis, mahirap ang buhay ika nga, para sa tulad kong ordinaryong tao.

Pero sa tuwing sumasapit ang araw na inaalala natin ang kapanganakan ni Kristo Hesus, kung minsan hirap natin masalat ang diwa nito. Yung iba nga, tahasan nila kung banggitin na hindi nila nararamdaman ispirito ng pagbibigayan.

Magkakaiba tayo ng pananaw. Pero para sa akin, hindi ko na kailangan pang lumayo upang maintindihan ang sayang dulot ng masaganang pagdiriwang ng Pasko. Sa mata ng mga bata sumasalamin ang walang bahid ng kalungkutang saya, na hindi ko pagsasawaang pagmasdan taun-taon, sa tuwing sasapit ang ika-dalawampu't limang araw ng buwan ng Diskyembre.